Najnowsze badanie rynku w Polsce
Szara strefa obrotu papierosami w Polsce to 5,4 % całego rynku wyrobów tytoniowych – tak pokazują wyniki najnowszego badania przeprowadzonego p...
czytaj >>
Dyrektywa Tytoniowa
Zobacz wszyszkie aktualności
Celem prezentowanego przez Centrum Adama Smitha raportu jest przedstawienie negatywnych skutków rewizji Dyrektywy 2001/37/WE (tzw. Dyrektywy Tytoniowej).
Im gorsza jest sytuacja gospodarcza Unii Europejskiej, tym więcej pojawia się pomysłów, które są nośne politycznie, ale szkodliwe ekonomicznie.
Jednym z nich jest Dyrektywa Tytoniowa.
Komisja Europejska planuje zadbać o to, by Europejczycy spożywali mniej tytoniu i wyrobów tytoniowych.
Analogiczne regulacje zostały już wprowadzone w Kanadzie i Australii.
Podobną drogą zamierza podążyć Komisja Europejska. O ile jednak Kanada i Australia to pojedyncze państwa – choć duże – w Unii Europejskiej w różnych państwach jest różna sytuacja. Znajdują się one na różnym etapie rozwoju i przemysł tytoniowy odgrywa w różnych państwach różną rolę. Dodatkowo Australia nie ma w ogóle z nikim granicy lądowej, co wpływa na możliwość egzekucji przepisów.
Rynek tytoniu, produkcja i handel papierosami w Polsce oraz eksport zagraniczny.
Polska jest dopiero na 37 miejscu na świecie w produkcji surowego tytoniu (0,32% produkcji światowej). Chiny, światowy lider, produkują go ponad sto razy więcej. Ale za to w UE Polska zajmuje drugie miejsce – po Włoszech (4,16% produkcji europejskiej). Jeśli uwzględnimy istotne różnice klimatyczne między obu krajami, dostrzeżemy szczególną pozycję Polski jako producenta tytoniu. To pokazuje, że choć polska produkcja tytoniu nie jest znacząca dla gospodarki świata, jest znacząca dla gospodarki Polski.
Państwa europejskie, w tym Polska, zajmują 3 pierwsze miejsca w rankingu światowych eksporterów papierosów – łączny wolumen ich eksportu sięga 6,6% produkcji światowej – co wpływa na strukturę bilansów handlowych państw, w których prowadzona jest ta produkcja i pokazuje, że przemysł tytoniowy jest istotnym elementem gospodarek tych państw (w tym Polski).
Uprawę tytoniu prowadzi około 12,5 tys. gospodarstw indywidualnych. (Według danych GUS – ok. 14 tys. gospodarstw)Wiąże się z nią zatrudnienie bezpośrednie około 60 tys. pracujących w rolnictwie – i to w rejonach o niekorzystnej strukturalnej charakterystyce gospodarstw rolnych i lokalnego rynku pracy. Według Powszechnego Spisu Rolnego z 2010 roku powierzchnia uprawy tytoniu wynosi 15,7 tys. ha..
Produkcja i sprzedaż tytoniu na poziomie 35 tys. t. w skali roku pozwala im realizować roczny dochód brutto w kwocie około 230 mln zł., a wraz z dopłatami – 426,2 mln zł.W przetwórstwie tytoniu i produkcji wyrobów tytoniowych zatrudnionych jest ok. 6 tys. osób, których roczne dochody wynoszą brutto ok 400 mln zł., co przekłada się na wpływy budżetowe z tytułu podatku PIT w wysokości około 75 mln zł i składek ubezpieczeniowych w wysokości około 85 mln zł.
Wydatki inwestycyjne branży tytoniowej w latach 2008-2010 przekroczyły wartość 1.380 mln zł, co oznacza, że jej średniorocznie inwestycje wynoszą 460 mln zł i generują przychody budżetu z tytułu podatku VAT (z tych inwestycji) w wysokości ponad 100 mln zł + podatek dochodowy kooperantów (zarówno płacących CIT jak i PIT)
Z łącznej liczby 150 mld sztuk produkowanych w Polsce papierosów, 63% stanowi eksport (dane z 2011 r.). Branża zapewnia więc nadwyżkę w operacjach handlu zagranicznego na poziomie przekraczającym 3 mld zł rocznie.
Po ograniczeniu produkcji papierosów w UE należy spodziewać się jej zwiększania głównie w państwach sąsiadujących z Polską – Rosji i Białorusi
Ewentualne wdrożenie Dyrektywy Tytoniowej nie pozostanie też bez wpływu na handel.
75% LEGALNYCH obrotów handlowych wyrobami tytoniowymi realizują w Polsce najsłabsze ekonomicznie placówki handlu detalicznego. Średnie i małe placówki handlu detalicznego realizują na sprzedaży wyrobów tytoniowych od 10% do 40% swoich przychodów. Ogółem dla 97 tys. placówek handlu detalicznego obrót i marże na sprzedaży wyrobów tytoniowych mają bardzo ważne lub istotne znaczenie dla prowadzonej działalności gospodarczej.
Im gorsza jest sytuacja gospodarcza Unii Europejskiej, tym więcej pojawia się pomysłów, które są nośne politycznie, ale szkodliwe ekonomicznie.
Jednym z nich jest Dyrektywa Tytoniowa.
Komisja Europejska planuje zadbać o to, by Europejczycy spożywali mniej tytoniu i wyrobów tytoniowych.
Analogiczne regulacje zostały już wprowadzone w Kanadzie i Australii.
Podobną drogą zamierza podążyć Komisja Europejska. O ile jednak Kanada i Australia to pojedyncze państwa – choć duże – w Unii Europejskiej w różnych państwach jest różna sytuacja. Znajdują się one na różnym etapie rozwoju i przemysł tytoniowy odgrywa w różnych państwach różną rolę. Dodatkowo Australia nie ma w ogóle z nikim granicy lądowej, co wpływa na możliwość egzekucji przepisów.
Rynek tytoniu, produkcja i handel papierosami w Polsce oraz eksport zagraniczny.
Polska jest dopiero na 37 miejscu na świecie w produkcji surowego tytoniu (0,32% produkcji światowej). Chiny, światowy lider, produkują go ponad sto razy więcej. Ale za to w UE Polska zajmuje drugie miejsce – po Włoszech (4,16% produkcji europejskiej). Jeśli uwzględnimy istotne różnice klimatyczne między obu krajami, dostrzeżemy szczególną pozycję Polski jako producenta tytoniu. To pokazuje, że choć polska produkcja tytoniu nie jest znacząca dla gospodarki świata, jest znacząca dla gospodarki Polski.
Państwa europejskie, w tym Polska, zajmują 3 pierwsze miejsca w rankingu światowych eksporterów papierosów – łączny wolumen ich eksportu sięga 6,6% produkcji światowej – co wpływa na strukturę bilansów handlowych państw, w których prowadzona jest ta produkcja i pokazuje, że przemysł tytoniowy jest istotnym elementem gospodarek tych państw (w tym Polski).
Uprawę tytoniu prowadzi około 12,5 tys. gospodarstw indywidualnych. (Według danych GUS – ok. 14 tys. gospodarstw)Wiąże się z nią zatrudnienie bezpośrednie około 60 tys. pracujących w rolnictwie – i to w rejonach o niekorzystnej strukturalnej charakterystyce gospodarstw rolnych i lokalnego rynku pracy. Według Powszechnego Spisu Rolnego z 2010 roku powierzchnia uprawy tytoniu wynosi 15,7 tys. ha..
Produkcja i sprzedaż tytoniu na poziomie 35 tys. t. w skali roku pozwala im realizować roczny dochód brutto w kwocie około 230 mln zł., a wraz z dopłatami – 426,2 mln zł.W przetwórstwie tytoniu i produkcji wyrobów tytoniowych zatrudnionych jest ok. 6 tys. osób, których roczne dochody wynoszą brutto ok 400 mln zł., co przekłada się na wpływy budżetowe z tytułu podatku PIT w wysokości około 75 mln zł i składek ubezpieczeniowych w wysokości około 85 mln zł.
Wydatki inwestycyjne branży tytoniowej w latach 2008-2010 przekroczyły wartość 1.380 mln zł, co oznacza, że jej średniorocznie inwestycje wynoszą 460 mln zł i generują przychody budżetu z tytułu podatku VAT (z tych inwestycji) w wysokości ponad 100 mln zł + podatek dochodowy kooperantów (zarówno płacących CIT jak i PIT)
Z łącznej liczby 150 mld sztuk produkowanych w Polsce papierosów, 63% stanowi eksport (dane z 2011 r.). Branża zapewnia więc nadwyżkę w operacjach handlu zagranicznego na poziomie przekraczającym 3 mld zł rocznie.
Po ograniczeniu produkcji papierosów w UE należy spodziewać się jej zwiększania głównie w państwach sąsiadujących z Polską – Rosji i Białorusi
Ewentualne wdrożenie Dyrektywy Tytoniowej nie pozostanie też bez wpływu na handel.
75% LEGALNYCH obrotów handlowych wyrobami tytoniowymi realizują w Polsce najsłabsze ekonomicznie placówki handlu detalicznego. Średnie i małe placówki handlu detalicznego realizują na sprzedaży wyrobów tytoniowych od 10% do 40% swoich przychodów. Ogółem dla 97 tys. placówek handlu detalicznego obrót i marże na sprzedaży wyrobów tytoniowych mają bardzo ważne lub istotne znaczenie dla prowadzonej działalności gospodarczej.
KonsekwencjeEwentualne wprowadzenie „Dyrektywy Tytoniowej” fatalnie wpłynie na sytuację plantatorów tytoniu, przemysł tytoniowy, handel i dochody budżetowe Skarbu Państwa.
Planowane regulacje rodzą bezpośrednie i pośrednie ryzyko całkowitej eliminacji upraw tytoniu (scenariusz podstawowy). W konsekwencji ok. 60 tys. osób związanych z uprawą tytoniu będzie pozostawionych bez źródła przychodu.
Oszacowane koszty eliminacji uprawy tytoniu i wdrożenia upraw alternatywnych kształtują się od 10 tys. €/ha do 200 tys. €/ha. Utracone dochody oraz konieczne do poniesienia przez plantatorów środki finansowe w przypadku braku upraw tytoniu mogą sięgnąć 11,9 mld zł.
Nowe regulacje z całą pewnością będą miały wpływ na producentów wyrobów tytoniowych i spowodują weryfikację strategii ich rozwoju i prawdopodobnie ograniczenie inwestycji, będących źródłem:
1) upadek 22,5 tys. najmniejszych oraz najsłabszych placówek handlu detalicznego, powodujący utratę miejsc pracy dla co najmniej 28,5 tys. osób, w tym 19,5 osób z placówek najmniejszych, kiosków oraz sklepów specjalistycznych oraz 9 tys. osób ze średnich placówek handlu artykułami spożywczymi;
2) ograniczenie miejsc pracy w sektorze przetwórstwa i produkcji wyrobów tytoniowych o co najmniej 1,8 tys. osób (30% redukcja zasobów kadrowych względem obecnego potencjału ponad 6 tys. pracowników).
Koszty budżetu państwa związane z wypłacaniem przez 6 miesięcy zasiłku dla bezrobotnych wyniosą 137.052.000 zł (30 tys. osób x 761,4 zł jako przeciętny zasiłek x 6m-cy).
Dodatkowo Polska utraci w konsekwencji ważne źródło wpływów eksportowych.
Szczególnie warte podkreślenia jest to, że planowana Dyrektywa Tytoniowa rodzi gorsze konsekwencje po stronie państw narodowych niż ponadnarodowych koncernów tytoniowych, które mają wolne moce produkcyjne w innych krajach świata. Z polskiego punktu widzenia szczególnie istotne jest to, że te moce znajdują się bezpośrednio za polską wschodnią granicą.
Oszacowanie negatywnych skutków ekonomicznych wprowadzenia Dyrektywy Tytoniowej nie nastręcza trudności. Brak natomiast przesłanek do przyjęcia, że Dyrektywa Tytoniowa wpłynie w sposób istotny na zmniejszenie spożycia – ergo na poprawę zdrowia publicznego z uwagi funkcjonowanie na szarej strefy.
Planowane regulacje rodzą bezpośrednie i pośrednie ryzyko całkowitej eliminacji upraw tytoniu (scenariusz podstawowy). W konsekwencji ok. 60 tys. osób związanych z uprawą tytoniu będzie pozostawionych bez źródła przychodu.
Oszacowane koszty eliminacji uprawy tytoniu i wdrożenia upraw alternatywnych kształtują się od 10 tys. €/ha do 200 tys. €/ha. Utracone dochody oraz konieczne do poniesienia przez plantatorów środki finansowe w przypadku braku upraw tytoniu mogą sięgnąć 11,9 mld zł.
Nowe regulacje z całą pewnością będą miały wpływ na producentów wyrobów tytoniowych i spowodują weryfikację strategii ich rozwoju i prawdopodobnie ograniczenie inwestycji, będących źródłem:
- (i) inwestycji,
- (ii) zatrudnienia,
- (iii) zleceń dla MŚP,
- (iv) dochodów budżetowych.
1) upadek 22,5 tys. najmniejszych oraz najsłabszych placówek handlu detalicznego, powodujący utratę miejsc pracy dla co najmniej 28,5 tys. osób, w tym 19,5 osób z placówek najmniejszych, kiosków oraz sklepów specjalistycznych oraz 9 tys. osób ze średnich placówek handlu artykułami spożywczymi;
2) ograniczenie miejsc pracy w sektorze przetwórstwa i produkcji wyrobów tytoniowych o co najmniej 1,8 tys. osób (30% redukcja zasobów kadrowych względem obecnego potencjału ponad 6 tys. pracowników).
Koszty budżetu państwa związane z wypłacaniem przez 6 miesięcy zasiłku dla bezrobotnych wyniosą 137.052.000 zł (30 tys. osób x 761,4 zł jako przeciętny zasiłek x 6m-cy).
Dodatkowo Polska utraci w konsekwencji ważne źródło wpływów eksportowych.
Szczególnie warte podkreślenia jest to, że planowana Dyrektywa Tytoniowa rodzi gorsze konsekwencje po stronie państw narodowych niż ponadnarodowych koncernów tytoniowych, które mają wolne moce produkcyjne w innych krajach świata. Z polskiego punktu widzenia szczególnie istotne jest to, że te moce znajdują się bezpośrednio za polską wschodnią granicą.
Oszacowanie negatywnych skutków ekonomicznych wprowadzenia Dyrektywy Tytoniowej nie nastręcza trudności. Brak natomiast przesłanek do przyjęcia, że Dyrektywa Tytoniowa wpłynie w sposób istotny na zmniejszenie spożycia – ergo na poprawę zdrowia publicznego z uwagi funkcjonowanie na szarej strefy.
